Rozdział 34 ,,Rodzinne poszukiwania"

-Nareszcie-mruknęła Hermiona siadając na kanapie

Shiro położył się u stóp pani.

-Wybacz ale musisz poczekać na Rona. Nie mam siły na pieszczoty.-odparła i wzięła książkę.

-Jestem!-krzyknął ktoś za nią

Shiro zerwał się na równe łapy i z prędkością światła pobiegł do przedpokoju.

-Shiro nie!-krzyknęła Hermiona jednak pies już był w trakcie skoku.

-Nie potrafie go tego od uczyć-westchnął wstając

-Nie martw się.-odparła i przytuliła go delikatnie

-No dobrze a teraz pokarze ci to po co poszłem-odparł wyjmując białą kopertę.

-List?-zapytała lekko zdziwiona

-Chodzi tu głównie o kopertę ale mniej więcej tak.-odparł 

-Zamieniam się w słuch-mruknęła siadając

-Otóż jeżeli napisze list do ciebie i włoże go do tej koperty to nie otworzy go nikt inny-wyjaśnił

-Co w tym takiego magicznego?-zapytała przytulając córkę

-Jest to bardzo poręczne aby nie wpadł w złe ręce-odparł

-No dobrze. Załóżmy, że to było aż takie ważne, że musiałeś się wracać na Pokątną.-odparła z lekką ironią

Ron podszedł do niej i pocałował ją delikatnie w usta.

-Ginny się pytała czy przyjdziemy.-powiedziała odsuwając się delikatnie.

-Tak poprostu czy coś wymyśliła?-zapytał  biorąc Rose na ręce

-Mówiła tylko, żebyś się nie pytał o co chodzi-odparła z uśmiechem

Ron przewrócił oczami.

-Ona jest niemożliwa-mruknął

-Widać, że jesteście rodzeństwem-odparła chichodząc-tylko, że ona ma czasem szalone pomysły, a ty improwizujesz.

-Idziemy czy będziesz mnie porównywać?-zapytał

-Niech pomyślę-mruknęła

Jednak gdy zobaczyła minę męża kiwnęła głową.

Oboje przenieśli sie do Nory. 

-Nareszcie!-krzyknęła Ginny-George chodź!

 -Pali się?!-odkrzyknął

Ron zaczął się śmiać.

-Nie ale zaraz oszaleje przez Fleur.-odparła

-O co chodzi?-zapytała Hermiona

-Zgubiła spinke do włosów i wywraca cały dom do góry nogami.- wyjaśnił Harry

George zaczął się śmiać. 

-Idźcie pomóc Billowi-powiedziała Hermiona

-Ja też?-jęknął Ron

-Bez wyjątków-odparła Ginny-a ty-dodała zwracając się do Georga-cały dzień siedziałeś w pokoju więc tym bardziej marsz do salonu szukać spinki.

Harry uśmiechnął się i poszedł razem znimi do pokoju.

-Mam jej serdecznie dość. Trzy dni to za wiele-powiedziała Ginny 

-Spokojnie. Znasz ją, lubi zwracać na siebie uwagę.-powiedziała Hermiona

-Hej maleńka-powiedziała Ginny biorąc Rose na kolana.

Dziewczynka uśmiechnęła się.

-Jest taka śliczna.-powiedziała Ginny

Hermiona spojrzała łagodnie na córkę.

-Jest!-krzyknął Bill

Ginny i Hermiona odwróciły się. Bill trzymał w dłoni spinkę w kształcie biało-różowej róży.

-No nareszcie-powiedział Harry 

-Znalazłeś!-pisnęła Fleur rzucając się mu na szyje.

-Na serio? Tyle szukaliśmy a wystarzczyło żeby Bill poszukał pod poduszkami.-powiedział George

Ron i Harry  spojrzeli na niego ze zdziwieniem.

-No co?-zapytał tamten

-Nic-odparli 

-Super! Czy możemy wreszcie zająć się sobą?-powiedziała Ginny 

-Cicho!-syknęła Hermiona

-No co? Mówię prawdę.-odparła rudowłosa

Hermiona przewróciła oczami.

-Dobrze, że ty nie masz takich problemów-wetchnął Ron

Hermiona uśmiechnęła się do niego.

-No wiesz, jeszcze może się nadażyć okazja.-odparła

-Wtedy dzwonię po Billa i niech on szuka.-powiedział i pocałował ją w policzek

-Yhm...Hermiono Rose chyba usypia.-powiedziała Ginny wskazując na małą istotkę ledwie siedzącą.

-No tak już jest dla niej poźno-odparła Hermiona przytulając córeczkę.

-Moly mówiła żeby ci przekazac żebyś nie chodziła po schodach.-powiedziała Ginny

-Już mi to mówiła za pierwszym razem-odparła

-Znasz ją. Jest przesadna.-powiedziała Ginny

-Aż za bardzo-odparł Ron

-Może zostaniecie na noc?-zapytał Harry

-Nie jutro przyjdziemy. Będzie nas za dużo jeżeli zostaniemy.-powiedziała Hermiona

-No chyba, że Fleur znów coś zgubi to my przyjedziemy do was.-odparła Ginny

Wszyscy wybuchli śmiechem.

-No dobra to do jutra-powiedział Ron

-Narazie-odparli wszyscy i znikli.

-Myślę, że ty jesteś tak samo zmęczony jak Rose.-powiedziała Hermiona

-Nie. Wszystko jest dobrze.-odparł przytulając ją

-Chciałabym żeby to było już jutro.-wetchnęła

-Nie przejmuj się. Narazie wszystko jest dobrze.-odparł i pocałował ją namiętnie w usta.