Rozdział 13 ,,Tajemnicza wiadomość"

Nie! Nie możecie się wyprowadzić! - krzyczała- Zawsze miałyśmy być razem, a teraz zostawiasz mnie!

-Ginny ja, ja..-wyjąkała Hermiona

-Wiem, że ty. Zawsze tylko ty.-powiedziała Ginny przez łzy.

-Ginny!-skarciła córkę Moly

- Nie będziesz sama. Będzie Harry. - wtrącił się George

Ginny wybiegła z kuchni na górę do pokoju. 

-Ginny!-krzyknęła Hermiona za nią

-Poczekaj.-powiedział Ron łapiąc ją za rękę

-Dlaczego?-zapytała-Przecież widziałeś jak odebrała tą wiadomość.

- Wiem. Jednak ona musi w końcu zrozumieć, że w życiu nie jest tak jak się chce.-odparł

-Może masz racje. Ale to nie zmienia faktu, że musi ktoś z nią porozmawiać-powiedziała patrząc sugestywnie na Rona i Harrego.

- Ron ty to zrób. - odezwał się George

- Czemu ja? - jęknął

-Ponieważ ty masz z nią na taką sytuacje najlepsze relacje.-odparł Harry

- To nie zmienia faktu, że wkurzyła się na mnie tak jak na Hermionę za to wyprowadzkę.-powiedział

- Dlatego, że jest z tobą zżyta. - odparł George i pchnął brata na schody

-Dasz radę-wyszeptała Hermiona

Ron poszedł na górę i zapukał do drzwi.

-Zostawcie mnie!-krzyknęła Ginny

-Nie zostawię cię.-powiedział Ron wchodząc do pokoju siostry

- Dlaczego się wyprowadzacie? - zapytała z wyrzutem

- Ginny ja wiem, że to dla ciebie trudne i, że jesteś bardzo związana z Hermioną ale musisz zrozumieć, że w życiu jest czasem pod górę. Nie zatrzymasz kogoś jeśli ta osoba ma plany.-powiedział Ron

-Ja wiem ale ja po prostu nie chcę. Będzie mi brakowało tych twoich docinków i uwag oraz pomocy Hermiony, która zawsze mnie sprowadzała na ziemię. -powiedziała Ginny

- Uwierz mi, że to nie jest tak, że jak nie będzie nas to już nas nie zobaczysz.-powiedział

-Od kiedy jesteś taki mądry? Mówisz podobnie jak Hermiona.-powiedziała-Brakuje mi ciebie dawnego tego, który co chwilę dokuczał mi.

-Ludzie się zmieniają. Ja np. po ślubie trochę wydoroślałem. Jednak nadal mam w głowie szaleństwa.-powiedział 
-I znowu odezwał si mądry brat-mruknęła pod nosem
-To kiedy nowa lekcja tańca u profesjonalistów?-zapytał
Dziewczyna uderzyła go w ramię.
-Nie martw się poproszę Georga żeby cały czas ci dokuczał- odparł z uśmiechem
-No czyli trochę pomyślałeś o docinkach. Napisałeś mu książkę instrukcji?-zapytała z ironią

- Widzę, że humor wraca-odparł

-Wróci jeśli obiecasz pisać.-odparła

- Zgoda-powiedział

Do pokoju weszła Hermiona.

-Ginny mogę? -zapytała

-Tak-odparła tamta

- Ja naprawdę cię przepraszam nie chciałam żebyś tak to odebrała. Tu chodziło o to, że skoro mamy mieszkanie a wy z Harrym nie długo się pobierzecie to zwolnimy miejsce i przy okazji twoja mama będzie miała mniej pracy przy tylu osobach.-wyjaśniła Hermiona

- Już wiem. Ron mi wszystko wyjaśnił-powiedziała Ginny- Po tej jego gadce już widzę, że jesteście małżeństwem. Stał się mądry.

Hermiona zachichotała. 

No a po drugie twoim rodzicom napewno jest ciężko utrzymywać taką rodzinę. Nawet jeżeli George zarabia w sklepie, a Ron jako Auror.-powiedziała Hermiona

- Ron, a czy ty w pracy masz jakieś różdzki na zbyciu takie jakichś czarnoksiężników-zapytała Ginny

- A po co ci te różdżki. Przecież jestem Aurorem ja ich nie kolekcjonuję-powiedział

- Już po nic-odparła szybko Ginny 

Hermiona spojrzała na Rona pytająco.

-No trudno. To my będziemy się zbierać.-odparł Ron

- A może pomogę wam zadomowić się w mieszkaniu.-powiedziała Ginny

-Miło z twojej strony ale tam wszystko jest już gotowe brakuje tylko nas-powiedziała Hermiona z uśmiechem

-No dobrze. Do zobaczenia.-powiedziała Ginny i w tym momencie Hermiona i Ron znikli

                            ***

Kiedy para przeniosła się do domu Ron zobaczył soją sowę stukającą w szybę.

- Oby nie poszukiwanie kogoś-powiedział odwiązując karteczkę :

 Aurorze Ronie Weasleyu.

Musisz mi pomóc w poszukiwaniu różdżki Czarnego Pana. Widziałeś mnie nie raz. Spotkaliśmy się już w sklepie twojego brata. Teraz chcę twojej pomocy. Jeśli jej nie otrzymam osobie bliskiej tobie stanie się coś nie zbyt przyjaznego. Przemyśl tą wiadomość. Jeśli Tak- bądź pod sklepem twojego brata w piątek za trzy dni o 5 rano, jeżeli Nie -radzę ci uważać na bliską osobę.

 

Ron kiedy skończył czytać był w szoku.

-Coś się stało?- zapytała Hermiona 

- Nie, nie-odparł chowając kartkę w kieszeni spodni

Hermiona podeszła do niego i namiętnie pocałowała go w usta. W tej samej chwili zabrała mu kartkę.

-Ej!-krzyknął- To nie fair.

-Inaczej byś mi nie pokazał-powiedziała

-Sądze, że byłoby wtedy lepiej-odparł 

Dziewczyna przeczytała kartkę i położyła ją na stole.

-Hermiono mówiłem ci, że lepiej gdybyś nie czytała-powiedział Ron przytulając ją.

- Wiesz kto to?-zapytała

-Nie ma pojęcia-odparł

- Musisz się zgodzić-odparła po chwili

-Nie. O czym ty mówisz. Nikomu w takiej sprawie nie pomogę. Zresztą ostatnio nie było wezwań już przez trzy lata i nagle zjawia się jakiś człowiek.-powiedział siadając

- Ja wiem.- odparła

-A po drugie za tydzień w piątek ma się odbyć wesele Ginny i Harrego.-powiedział

-Och no tak.- powiedziała Hermiona

- Więc nie mam czasu na jakichś psycholi-powiedział

-Skoro tak-powiedziała Hermiona siadając mu na kolana- to może pójdziemy jutro na Pokątną, na zakupy.

-Zgoda -odparł i pocałował ją w usta.

Po kilku minutach Hermiona odsunęła się od męża i wstała.

- Coś nie tak?-zapytał podchodząc do niej

-Nie tylko cały czas mam w głowie tą wiadomość.-odparła

- Zapomnij o niej.-powiedział i ponownie pocałował ją. 

-Dlaczego tak jest?-zapytała
-To znaczy?-zapytał
-Kiedy już wszyscy myślą, że będzie dobrze coś to przerywa.-powiedziała obejmując go w pasie.
-Niestety-odparł

-Miejmy nadzieję, że wesele Ginny i Harrego obejdzie się bez przygód-powiedziała

-Tak na pewno jedynie obawiam się, że może ten psychol przyjdzie-odparł

-Skoro tak zawiadom zakon-powiedziała

-Jest późno zrobię to jutro-powiedział

                              ***

-Pobudka.-powiedział Ron

-Czemu tak Rano?-zapytała

-Bo idziemy zaraz na Pokątną i jeszcze sama wymyśliłaś pomoc w przygotowaaniach do wesela.-odparł

-Nie chcę mi się wstawać-odparła i wtuliła się do poduszki

Ron pochylił się nad nią i pocałował ją delikatnie w usta.

-A teraz?-zapytał

-Może-odparła 

-Zaraz ma przyjś Ginny po nas.-powiedział

-Co i dopiero mi to mówisz?!-powiedziała biegnąc do garderoby

-To był żart. Chciałem żebyś wstała.-powiedział kiedy Hermiona wyjmowała sukienkę

-Och ty..-powiedziała i rzuciła w niego poduszką

Ron zrobił unik.

- No dobrze ja już ci nie przeszkadzam jak będziesz gotowa zejdź na dół-odparł i wyszedł z sypialni

                             ***

-Już?-zapytał

-Tak-odparła

Oboje przeteleportowali się na Pokątną. Na ulicy był ogromny ruch. Sklepy pękały od nadmiaru klientów.

- To gdzie najpierw?-zapytał

- To sklepu Georga. Kupimy prezent.-odparła i wzięła go za rękę. 

Kiedy weszli zobaczyli tłumy klientów i kolejkę do kasy, która wystawała aż na ulicę. Za kasą stał Draco. Widać było, że sobię nie radził z tyloma klientami.

-Może weźmiemy to-powiedziała Hermiona wskazując na błękitny kielich spełniający 5 życzeń co dwa miesiące.

-Dobry wybór. Sądzę, że to będzie odpowiednie-powiedział Ron i zdjął kielich z górnej półki.

Kiedy czekali w kasie przyglądała im się pewna osoba w kapturze stojąca w kącie. 

-Hermiona, Ron!- krzyknęła Parvati odchodząca od kasy

-Hej. Co u ciebie?- zapytała Hermiona

-Dobrze. Teraz się śpieszę na dalsze zakupy, a wy?-powiedziała Parvati

-Kupujemy prezent na wesele Ginny i Harrego.-wyjaśnił Ron

-Och no tak. Jeszcze prezent. No to do zobaczenia na weselu-pomachała i wyszła

-Ona też będzie?-zapytała Hermiona

-Tak. Jest najlepsza w lecznictwie no a gdyby coś się wydarzyło pomoże-wyjaśnił Ron

-O kogo ja widzę. Nowych nowożeńców.-powiedział Draco

-Jak widać.-odparł spokojnie Ron

-Pasujecie do siebie Szlama i Zdrajca Krwi.-odparł Draco

-Daruj sobie. -powiedziała Hermiona

-Nie mam zamiaru cię słuchać.-powiedział Draco podając jej pakunek

-Narazie-rzucił Ron przez zęby

                             ***

-Widziałaś tego człowieka w kapturze?-zapytał

-Tak. Dziwnie się patrzył.-odparła Hermiona

-Rzeczywiście myślisz, że to on mi wysłał ten list?-zapytał

-Wątpię. Każdy mógł się tak przyglądać. Ale nie jest to wykluczone-powiedziała

-Prezent już mamy teraz szybkie zakupy do domu i na wesele.-odparła

                            ***

Kiedy już kupili wszystko czego potrzebowali przenieśli się do Nory

W domu panował ogromny ruch. Wszyscy biegali po domu w różnych kierunkach. 

- O jesteście!-zawołała Moly

-Jak widać-odparł Ron

-Dziękuje Hermiono za te zakupy-odparła

-Nie ma za co.-powiedziała Hermiona

-No dobrze to chodźmy naszykować na jutro potrawy, a Ron pójdzie pomóc Georgowi z fajewerkami.-powiedziała Moly i wzięła Hermionę za rękę.

Hermiona widząc minę Rona mimowolnie zaśmiała się.

-A więc zaczniemy od krojenia warzyw, potem udekorujemy tort i zajmiemy się kwiatami, które jutro zetniemy.-powiedziała Moly

-Rozumiem.-odparła Hermiona i zaczęła brać się do roboty. 

Nagle usłyszała głośny wybuch.

-Co to było?-zapytała

-Nie wiem kochana ale lepiej idź to sprawdzić-odparła Moly

Hermiona wyszła na dwór i zobaczyła Georga i Harrego leżących na ziemi. Byli umazani w kolorowej mazi na twarzach, a ich włosy wyglądały jakby zostali postrzeleni piorunem.

-Wszystko ok?-zapytała nachylając się nad nimi

-Tak-odparli wstając

-Właściwie to co wy zrobiliście?-zapytała

- Kiedy chciałem wlać jeden z płynów Ron zapytał się czy napewno dobry wziełem i dalej już chyba sama wiesz jak to wyszło.-wyjaśnił George

-No to wyjaśnia dlaczego tak wyglądacie-powiedziała Hermiona śmiejąc

-Co w tym śmiesznego?-zapytał Ron układając włosy

- To, jak wyglądacie.-odparła

Bracia spojrzeli się na siebie i sami wybuchli śmiechem.

-Hermiono!-krzyczała Moly przez okno z kuchni

-Już idę-powiedziała Hermiona

Kiedy weszła do kuchni zobaczyła ogromny tort.

-To jest ten tort, o którym ci mówiłam. Jest mniejszy od tego na waszym weselu  ponieważ teraz będzie mniej gości-powiedziała Moly

-Jest świetny-odparła Hermiona

-Dziękuje ci kochaniutka-powiedziała Moly wręczając jej narzędzia do dekoracji.

Kiedy Hermiona skończyła układanie cukrowych kwiatków i owoców została jej tylko zabawa z kremem waniliowym.

-Wow! Jest świetny.-powiedział Ron wchodząc do kuchni

-Dzięki-odparła 

-Może ci pomogę?- zapytał

-Sądzę, że wolisz poprostu coś spróbować.-powiedziała Hermiona

-No wiesz. Za nisko mnie oceniasz-odparł

-Znam cię i oceniam cię uczciwie-powiedziała i ubrudziła mu nos śmietaną

-Czyli jednak trochę skorzystałem-powiedział

Dziewczyna przewróciła oczami

-Muszę jeszcze pójść po wybierać kwiatki, które jutro zetnę-powiedziała

-Ok ja jeszcze pójdę do Harrego. Widzimy się w salonie.-odparł i wyszedł

-On jest niemożliwy-powiedziała Hermiona do siebie.

                              ***

-I jak udało się?-zapytał

-Tak. Wybrałam słoneczniki i lawendy-powiedziała Hermiona

- No to wracamy do domu. Jutro ważny dzień. Będziemy musieli przyjechać wcześniej pomóc nowożeńcom i rozstawić ten nieszczęsny namiot.-powiedział Ron

Hermiona uśmiechnęła się do ukochanego i wzięła go za rękę.